Martje was als meisje gepest en had daardoor niet veel zelfvertrouwen opgebouwd. Toen ze als jonge vrouw een stoere man tegenkwam dacht zij dat het moment van haar geluk was aangekomen. Eindelijk iemand die haar zag staan. Bij deze bink voelde ze zich veilig.
Martjes vriend vond haar een mooie meid en was trots om met haar gezien te worden. Hij kocht korte rokjes voor haar en pumps. “Daar kan ik niet op lopen” protesteerde Martje. “Dan ga je er maar mee zitten” antwoordde hij vlot.
Martje voelde zich al snel niet meer op haar gemak. De communicatie met haar vriend verliep niet plezierig. Eigenlijk viel er alleen met hem te praten wanneer het uit was tussen hen, want dan deed hij zeer veel moeite om haar terug te krijgen. Omdat Martje hunkerde naar een goed gesprek maakte ze het, eens in de zoveel tijd, uit. Dan bleek er toch wel wat meer in haar vriend om te gaan dan gedacht en kreeg ze weer hoop dat het deze ronde wel zou lukken. Zo werd hun knipperlichtrelatie een feit.
De vriend kocht een huis en verhuurde een kamer aan een vrouwelijke collega. Omdat hij de collega zo eenzaam vond betrok hij haar steeds meer bij sociale activiteiten, die hij eerder alleen met Martje deed. Nu zaten ze met z,n drieën in de kroeg, de bioscoop of het eetcafé.
De vriend en de –nu- huisgenote/vriendin waren twee handen op 1 buik en maakten grapjes ten koste van Martje. Maar omdat ze gewend was aan veel erger gepest in haar verleden, had ze dit aanvankelijk niet zo door. Na verloop van tijd voelde ze zich er wel ongemakkelijk bij en opperde of hij niet een relatie met deze vriendin wilde. Het leek er immers op dat hij veel beter bij deze vrouw paste dan bij haar. Haar vriend lachte en zei dat hij met haar wilde trouwen en met niemand anders. Voor even was zij gerustgesteld.
Natuurlijk was Martje niet gelukkig. Een man die met een biertje op de bank zitten de hoogste vorm van ontspanning vond – op seks na- was nou niet bepaald haar ideaal. Toch had hij leuke kanten; zo ontvoerde hij haar oude teddybeer en maakte een losgeld brief met uitgeknipte letters. Ze vond de beer in zijn huis terug met een onderbroek over zijn kop getrokken. Daar kon ze wel om lachen.
Ondertussen werden de kleine treiteringen wel erger. De vriendin was er nu bijna altijd bij en toen haar vriend ziek was, werd hij door haar verzorgd. “Dat is veel te zwaar voor jou schat” zei hij vriend zogenaamd begaan. “kom jij maar voor de gezelligheid”. Martje werd ook ziek maar de oorzaak was niet duidelijk voor haar.
Op een dag kwam haar moeder op bezoek. Het was mooi weer en iedereen ging buiten zitten. Er werden weer treitergrapjes gemaakt. Maar deze keer was er een getuige bij.
Toen huisgenote en vriend even naar binnen waren, vroeg Martjes moeder: “Gaat dat altijd zo??” Opeens zag Martje heel helder – door de ogen van een ander- wat er eigenlijk gaande was. Ze begreep ook haar lichamelijke klachten, die niet over gingen.
Er was maar 1 oplossing, omdat ze eigenlijk alles al had geprobeerd.
Ze maakte het uit en deze keer voorgoed.
Dat was een wijs besluit!!!!
Goed zo Martje!
Was ze zwanger? Of hadden haar lichamelijke klachten een psychische oorzaak?
Ik denk een psychische oorzaak door de stress in deze relatie.