Geen zin
Mijn vriendin Loes en ik hebben allebei moeite ons te zetten tot een bepaalde taak. Aangezien wij niet bij elkaar in de buurt wonen, passeert het heikele punt regelmatig onze telefonades. Wanneer zij vraagt“ Ben jij er al aan begonnen?” weet ik direct waar zij op doelt. En zij begrijpt als geen ander mijn verzuchtend “Nee, nog niet.”
Wat is het toch dat bepaalde taken zo lastig maakt, dat we het liever uitstellen? Voor ik daarop inga, zal ik het heikele punt noemen, want je bent vast nieuwsgierig. En ik ook, want zie jij er ook steeds zo tegenop? Het wegwerken van de ad-mi-ni-stra-tie!
opruimsysteem
Hoewel ik een keurig systeem van mappen en klappers bezit en ik echt wel weet hoe je zaken kunt ordenen, ervaar ik altijd een drempel; hoe begin ik, wanneer begin ik en hoeveel tijd ben ik kwijt? Al heb ik vaak mogen ervaren dat het steeds weer meevalt. Het zo,n goed gevoel geeft, al is het achteraf. Want het ruimt zo lekker op, ook in de kop. Toch heb ik – 9 van de 10 keer- geen zin!
Om mijn uitstel te rechtvaardigen heb ik een administratiebakje, dat behoorlijk diep is. Pas als de papieren over de rand beginnen uit te steken, ik niets meer terug kan vinden en de ergernis hieromtrent tot een actiepunt is gekomen; ga ik aan de slag.
papierberg
Ik voel de eerste tip al aankomen, bij mijn reacties. En ja, ik heb geprobeerd een vaste dag voor deze klus aan te houden. Het lukte me een tijdje. Maar al werd de berg in het bakje minder hoog, ik zag er steeds als een berg tegenop. Omdat ik niet van wekelijkse bergen hou, ben ik teruggekeerd naar mijn oude methode.
Het uitzoeken beperkt zich tot 3 criteria;
- Dit kan echt weheg! Dat kon het vorig jaar al…
- Dit moet ik maar in een map doen
- Hier weet ik me geen raad mee…bewaren in een aparte doos of op de bodem van het bakje.
Er is weer plek, nu 1 en 2 zijn geregeld…
opruimcoach
Dat opruimen en ordenen moeilijk kan zijn, bewijst het aantal zelfhulpboeken op dit gebied. Er bestaan zelfs coaches die bij mensen aan huis komen om hen hierin bij te staan. Ik zag zoiets op tv en vroeg me direct af hoe het huishouden van deze hulpverlener eruit zag. Want wanneer je de hele dag bezig bent om anderen te helpen met opruimen, heb je daar thuis toch geen zin meer in? Dat de dame die zij nu hielp het kon gebruiken, was wel duidelijk. Het had me verrassende televisie geleken, wanneer de cameraploeg rechtsomkeer had gemaakt en naar het huis van de coach was getogen. Maar helaas.
Ik weet niet waarin anderen uitstelgedrag vertonen en waarom. Wat de administratie betreft kan ik maar 1 excuus verzinnen; er zijn zoveel andere -en vooral leukere dingen- waar ik mee bezig wil zijn.
En daarom zit ik nu dus lekker te schrijven over iets, dat ik eigenlijk zou moeten Doen!
Hoewel: er steekt nog niets over de rand, zie ik.
Aan bovenstaande situatie is sinds de komst van een heus administratiekastje een einde gekomen.
Een administratiekastje, ik hoop dat het geen excuus wordt om de post ongeopend moi in de vakjes op te bergen onder het mom van ‘kijk eens hoe goed ik het op orde heb’;-)
Wij hebben een stapel van 9,5 cm hoog aan de hoek van de tafel bestaande uit voornamelijk tijdschriften en allerlei minder belangrijke poststukken. Eens in de maand gaan we die door voor opruimen en dan is de stapel weer lager maar het blijft een stapel ;-).
De belangrijke poststukken worden wel gelijk opgeruimd.
Heel herkenbaar wat je schrijft 🙂
Jacqueline
Hoi Jacqueline,
Dankjewel voor je reactie. Het is dat ik dat kastje vond, anders had ik ook nog stapels.