Eens per jaar wordt er in diverse gemeenten in ons land ‘de week van de dialoog’ gehouden. De bedoeling is om mensen van verschillende achtergrond bij elkaar te brengen rond een gesprekstafel. Een avond met de kans op mooie ontmoetingen en uitwisseling van gedachten.
Het gespreksthema van dit jaar was: ‘gelukkig maken’. Ik vond het een intrigerend thema omdat je over het hele begrip ‘geluk’ al een boom kan opzetten. Want: wat is geluk? Volgens mij is geluk niet een constante staat. Niemand is de hele tijd gelukkig. Maar we kennen allemaal wel de geluksmomenten waarin we genieten van schoonheid of liefde. In die zin is geluk een snoer van kleine lichtjes.
In relationele zin vind ik het idee dat je de ander gelukkig ‘moet’ maken, een gevaarlijk idee. Want daarin is het risico aanwezig dat je zo met het welzijn van de ander bezig bent, dat je jezelf vergeet. In het boek ‘Als hij maar gelukkig is’ beschrijft Robin Norwood vrouwen die te veel van de liefde verwachten en de neiging hebben zichzelf op te offeren en weg te cijferen, allemaal in de hoop dat híj gelukkig zal zijn. Een valkuil waar natuurlijk ook mannen in kunnen trappen.
Ik ben er van doordrongen dat je in een relatie verantwoording voor elkaar hebt, maar dat is wat anders dan dat je verantwoordelijk BENT voor de ander. Ieder mens is zelf verantwoordelijk voor zijn/haar mindset. Je kunt uiteraard wel geluksmomenten beleven met de ander. Of de ander verrassen met iets wat hem/haar blij maakt.
Al deze bedenkingen maken dat ik liever spreek over ‘blij’ maken, dan gelukkig maken.
Ondanks dat was ik blij dat er -in het verband van de dialoog-week- niet ‘zijn’, maar ‘maken’ achter het woord ‘gelukkig’ stond. Actief iets doen voor de ander spreekt mij in zoverre wèl aan, omdat al dat individualisme ons – mijns inziens- niet bepaald gelukkig heeft gemaakt.
Ik gaf mij daarom op voor een trainingsochtend, waardoor ik als gespreksleider zou kunnen fungeren. Daarbij dacht ik dat ik niet zelf zou deelnemen aan het gesprek, maar deze veronderstelling bleek niet te kloppen. Ik mocht zelf ook aangeven hoe ik tegen het thema aankeek.
In mijn blog (n)Ergens goed voor eindig ik met de zin, dat we allemaal wel wat in huis hebben om een ander blij te maken. Tijdens het uiteindelijke gesprek ontmoette ik een paar bevlogen vrouwen, die hier al actief mee bezig waren. De één runde een zorgboerderij, de ander was net voor zichzelf begonnen en de derde richtte zich op het geluk van haar kinderen in de rol van moeder.
Een klein clubje inderdaad, maar dat maakte het voor mij minder lastig om het geheel te begeleiden. Ik heb namelijk de neiging de ander veel ruimte te geven tot spreken. Die ruimte was er nu ook. We hadden de tijd.
Ik loodste ze met plezier door de gespreksmethode heen
1 kennismaken
2 ervaringen uitwisselen
3 dromen/wensen tav het thema
4 Doen/ actie
Aan het eind van de avond voelden wij ons allen geïnspireerd door elkaar.
En hoe maak jij het liefste iemand blij?
Ik maak iemand blij door te laten merken dat ik iemand zie; in wat hij zij betekent in het leven.
I know 😉