Struiner-Stimulans
Kent u katten die een eigen Whats-App groepje hebben? Didi uit: In de val! , heeft zo’n groepje. Die heb ik aangemaakt onder de naam Streunergruppe. Struiner klinkt wel vrolijk en vrij maar voor een kat is het geen toffe bijnaam want het betekent dat hij geen eigenaar heeft en rondzwerft. In het groepje zitten twee anderen naast mij; mijn buurvrouw en de dame van de dierbescherming.
Nu Didi in het asiel zit, zijn wij nog in contact met elkaar. En zo breng ik het idee van posters in. Je ziet ze wel vaker hangen, voorzien van een foto van een vermiste kat. Maar mijns inziens kan je er net zo goed een gevonden kat op plaatsen. We besluiten voor onze struiner een poster te maken en die op strategische plekken op te hangen.
Vermiste eigenaar
We hopen zo de vermiste eigenaar te vinden. Maar heel eerlijk; ik verwacht er niet veel van. Dit omdat Didi al lang van huis is en ontzettend angstig. Ik geloof in mijn eigen versie van slechte ervaringen met mensen en een eruit geschopt zijn. Maar de dame van de dierbescherming vindt dat wat negatief gedacht.
Nu ik meer contact met mijn buurvrouw heb, durf ik haar eindelijk om bloemen uit haar tuin te vragen. Zij heeft namelijk zo’n fraaie hortensia met kogelvormige bloemen en ik wil die graag drogen voor in mijn werkstukken. Natuurlijk krijg ik de bloemen. Wat haar betreft knip ik ze allen af omdat de struik sowieso voor de herfst wordt gekortwiekt.
Terugplaatsen?
Kort nadat ik de posters heb opgehangen wordt ik gebeld door het asiel. De vrouw vraagt of ze Didi weer terug kunnen plaatsten in onze wijk en of ik het voeren voor mijn rekening wil nemen. Ik zou best willen maar weet me daarin niet gesteund door zowel mijn man als meerdere buren. De reden moge duidelijk zijn; men wil deze poeperd niet terugzien.
Met pijn in mijn hart geef ik het probleem aan en ik vraag wat er dan met Didi gebeuren zal. Het asiel blijkt een omheind terrein voor onbemiddelbare katten te hebben. Onbemiddelbaar is een dier dat te verwilderd of te angstig is. Ik had voor Didi wat anders gehoopt en vertel over de posters maar de vrouw denkt hetzelfde als ik. Als er een eigenaar was, dan had hij zich allang gemeld.
Onderzoek
Ik vraag hoe ze Didi in hemelsnaam hebben kunnen onderzoeken en het antwoord is wat ik al had bedacht: onder narcose… Arme Didi, zo bang voor mensen. Ook voor hen die het goed bedoelen. Ik hoop maar het beste voor hem. Dat hij in het zogenaamde Wildgehege het nog goed mag hebben en er ook leuke grasplekken zijn om te poepen.
Didi heeft mij wel gestimuleerd in beweging te komen voor soortgenoten in nood.Wij zijn sinds kort pleegadres voor ‘verdwaalde’ katten. Wel tam natuurlijk, anders gaat het niet. De eerste ronde hebben we inmiddels achter ons. Dat was met de jongens, die hier lui op de foto staan. Jonge dieren, die te vroeg naar buiten zijn gelaten.
Zij zijn weer terug naar de eigenaar. Een beetje jammer want dat zwarte kereltje had mijn hart gestolen. Het was een heerlijke knuffelkont.Ook bange poezen zijn welkom hoor. Toch hoop ik stiekem op wat aaibaarheid…
De vorige deeltjes over Didi