Wat mijn moeder zeggen zou

Wat zou ik graag met mijn ouders praten over wat er nu allemaal gebeurt. Dat gaat helaas niet omdat ze er niet meer zijn. Nu ja, niet hier op aarde. Des te meer bijzonder is de vondst van oude notities van mijn moeder…

Wijlen mijn moeder was pastoraal werkster en op dit gebied autodidact. Het was prachtig om te zien hoe zij -door deze roeping- van alles leerde op het *psycho-pastoraal gebied. Ik weet niet of zij volgende woorden uit een boek had en ik hier nu plagiaat pleeg. Maar het zijn hoe dan ook wijze woorden, die ik graag met u deel.

Dit schreef zij meer dan 20 jaar geleden:

“Als iemand jouw mening of wensen negeert of ontkent of er een negatieve (kwetsende) opmerking over maakt, is dat een ontkenning van jouw persoonlijkheid.

Als dat steeds weer gebeurt weet je tenslotte niet meer wie je bent, je eigenwaarde en zelfvertrouwen gaan kapot. Wat is je identiteit? ……. Je kunt niet je persoonlijkheid opgeven, dan zou je hetzelfde doen wat er in een sekte gebeurt. Je laten hersenspoelen en jezelf laten geloven, wat zij geloven…..”

Ik lees deze oude woorden en heb het gevoel postuum door mijn moeder begrepen te zijn, zoals zij mij ook tijdens haar leven begreep. Haar woorden bevestigen niet alleen mij want mijn situatie was destijds anders. Zij bevestigen dat het machtsspel zich overal op de wereld herhaalt. Ik ben niet alleen.

Ma vervolgt:

“Ga aan de slag met God, die je accepteert. Eerst kijken naar Gods gedachten over jou. Dan word je jezelf.”

Deze woorden verhalen over een anker in mijn leven. Een houvast. Wat God over mij denkt is niet uit  mijn gedachten geweest en hield mij geestelijk overeind. God vindt mij van waarde en houdt van mij zoals ik ben. Bij Hem kan en mag ik mezelf zijn.

Wat is dat, jezelf zijn? We zeggen het zo makkelijk maar het thema is te complex voor dit blogje . Ma geeft echter wel een impuls:

“Als je in evenwicht bent met God, je omgeving, je afkomst en achtergrond, ontdek je je identiteit…. Besef je wel dat God jou gewild heeft? ”

In evenwicht zijn

In evenwicht zijn betekent voor mij ook dat ik er mag zijn met zwakke plekken. Zwakke plekken hebben hun eigen verhaal en waarde. Ik wil niet dat ze mij overheersen maar altijd onderdrukken is ongezond. Zelfreflectie en kwetsbaarheid zijn in de omgang met deze schaduwzijden belangrijk. Waar ik ze niet verbergen moet, voel ik mij geborgen.

Ondergesneeuwd maar niet verdwenen, vind ik allengs kanten aan mezelf terug. Niet alles is makkelijk te dragen. Op zoek naar een nieuwe balans, zijn de woorden van mijn moeder dan ook kleine, kostbare richtingwijzers.

In gedachten hoor ik haar lieve woorden wanneer ik vroeger een uitdaging had: ‘Dappere Dodo’ noemde ze mij dan. En natuurlijk volgden die woorden, die iedereen op zijn tijd nodig heeft:

Mijn moeder

‘Het komt goed.’

*zelf bedacht woord, dat u vast direct begrijpt.